بتن اسفنجی

بتن اسفنجی مخلوطی از سنگدانه ی درشت شن، سیمان، آب و ماسه به میزان اندک (و بعضا بدون ماسه) است. در ساختار این بتن ۱۵% الی ۲۵% از حجم، فضای خالی وجود دارد و این امر موجب عبور آب از داخل این بتن می شود. در ترکیب بتن اسفنجی نسبت به انواع دیگر بتن از آّب کمتری استفاده شده است که موجب می‌شود پس از ساختن مخلوط بتن، آب آن به سرعت تبخیر شود و ظرف ۱ ساعت کاملاً از آب تخلیه می‌شود.

بتن اسفنجی هم از جنبه اقتصادی و هم از جنبه محیط زیستی مزیت هایی دارد که البته مزایای زیست محیطی آن بیشتر مورد توجه است. از مزایای اقتصادی آن می توان به کاهش هزینه های هدایت آب باران و فاضلاب اشاره داشت؛ در واقع شاید بتوان گفت با وجود بتن اسفنجی نیازی به احداث جوی‌های آّب در شهرها و همچنین کانال های بزرگ آب نیست. زیرا این بتن هرگونه بارندگی را مستقیماً به زمین و سفره های آب زیرزمینی منتقل می کند که در عین حال یک مزیت زیست محیطی نیز محسوب می شود. از دیگر مزایای زیست محیطی آن می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• جلوگیری از بروز جمع شدن آب در معابر و مکان ها هنگام بارندگی
• جلوگیری از آلوده شدن آب بارندگی ها (زیرا اگر زمین غیره قابل نفوذ باشد، آب باران و برف در سطح زمین که آلودگی های فراوان دارد جاری شده و سبب آلوده شدن آن می شود).