بتن سنگین

براساس تعریف انجمن بتن ایالات متحده، بتن سنگین، نوعی از بتن است که چگالی بیشتری نسبت به بتن های معمول دارد و غالبا در ساخت آن از سنگدانه های سنگین استفاده می‌شود و بالاخص برای محافظت در برابر تشعشع به کار می رود. در تهیه بتن سنگین به جای سنگدانه های رایج از خرده های فولاد، چدن و یا سولفات باریم استفاده می شود. چگالی بتن سنگین حدود 1.5 تا 2.5 برابر بتن های معمول است.

اینگونه بتن در مواردی که نیاز به محافظت در مقابل تشعشع است مانند (دیواره نیروگاه ها، آزمایشگاه ها، تاسیسات اتمی و غیره) ساخت وزنه های تعادلی و در مواردی که در حداقل فضا، تراکم جرم (وزن مرده زیاد) مورد نیاز باشد، کاربرد ویژه خواهد داشت.

همان‌گونه که اشاره شد چگالی این نوع بتن بیش از ۲۴۰۰ کیلوگرم بر متر مکعب است، که در شرایطی، می تواند چگالی بیش از ۶۴۰۰ کیلوگرم بر متر مکعب نیز داشته باشد. بدیهی است هزینه ساخت بتن سنگین نسبت به انواع بتن رایج بیشتر است که می تواند ناشی از مواردی نظیر؛ حفاری معدن، حمل مصالح، شکستن دانه بندی مصالح، اختلاط مناسب سنگدانه در خمیر سیمان، جا دادن و پرداخت سطح بتن ریخته شده باشد. برای بالا بردن چگالی بتن از سنگدانه هایی با وزن حجمی بالا مانند: باریت، فروفسفر، گوئیتیت، هماتیت، ایلمنیت، لیمونیت، مگنتیت، ساچمه ها و دم قیچی های فولادی استفاده می شود.